Η νεράτη μυζηθρόπιτα έχει αναλυτή ζύμη, υγρή και την απλώνουν με βρεγμένα χέρια μέσα στο τηγάνι. Απίστευτο ακούγεται κι όμως γίνεται από μαστόρισσες μαγείρισσες. Τις κάνουν με μεγάλη ευκολία, πολύ γρήγορα και μάλιστα τις έχουν βάλει στο μενού των τοπικών εστιατορίων στην Κρήτη.
Η μαστόρισσα μαγείρισσα είναι η Πηνελόπη Σταυρακάκη, στον Κρούστα Λασιθίου, η οποία ετοιμάζει για το εστιατόριό τους τα πιο τρυφερά σπιτικά λαζάνια με ξερό ανθότυρο που έχω φάει και τυλίγει τους πιο κομψούς κολοκυθοανθούς σε όλη την Κρήτη.
 |
| Φωτό: Γιώργος Δέτσης |
Μέθοδος εκτέλεσης
Ετοιμάζουμε τη ζύμη
Σε ένα μεγάλο τάπερ, κάνω μαλακή ζύμη ενώνοντας αλεύρι, αλάτι, λάδι και το νερό. Ζυμώνω καλά. Η ζύμη κολλά στα χέρια. Αφαιρώ τη ζύμη από τα χέρια μου, κλείνω με καπάκι για να μην ξεραθεί η επιφάνεια και βάζω στο ψυγείο για τουλάχιστον 6 ώρες.
Η ζύμη θα έχει αποκτήσει μικρές φυσαλίδες και θα έχει φουσκώσει, έστω κι αν δεν έχουμε βάλει μαγιά.
Φτιάχνουμε τις πίτες & τηγανίζουμε
Βάζουμε το μπολ με τη ζύμη, το μπολ με την ξινομυζήθρα και ένα μπολ με νερό βρύσης στη σειρά στον πάγκο. Βάζουμε αντικολλητικό τηγάνι με λίγο λάδι (1 κουταλιά σούπας) να ζεσταθεί.
Βρέχουμε τα χέρια μας, κόβουμε ένα κομμάτι ζύμης, το πλαταίνουμε στο χέρι μας, βάζουμε λίγο τυρί, το διπλώνουμε -βρέχοντας ξανά τα χέρια μας- να κλείσει και το βάζουμε στο τηγάνι. Κάνουμε το χέρι μπουνιά, το βουτάμε στο νερό και γρήγορα πιέζουμε την πίτα να απλωθεί από το κέντρο προς τα έξω. Δεν είναι επικίνδυνο, όσο κι αν ακούγεται έτσι. Το κάνουν αιώνες τώρα στην Κρήτη. Μπορούμε να συνεχίσουμε κι εμείς την παράδοση.
Η πίτα ψήνεται από την κάτω πλευρά και η μαλακή, υγρή ζύμη ξεροψήνεται και τραγανίζει. Αυτή η πίτα θέλει μόνο μια φορά γύρισμα από την άλλη πλευρά (η σφακιανόπιτα θέλει πολλές φορές γύρισμα).
Σερβίρουμε
Σερβίρεται κι αυτή με καλό κρητικό μέλι και παγωμένη ρακή. Είναι πιο ψαχνωμένη από τη σφακιανόπιτα, τρυφερή μέσα και τραγανή απ έξω.
πηγή:cna
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου