Ο «Μουγκρής» είναι ο Μανώλης, 65 ετών, παντρεμένος 42 χρόνια με 5 παιδιά και 7 εγγόνια. Πριν από 20 χρόνια πήρε οριστικά την απόφαση να εγκαταλείψει τα πάντα και να γίνει ένας σύγχρονος Ροβινσώνας Κρούσος ζώντας μέσα σε σπηλιά, στην Χρυσή, το πανέμορφο νησάκι που βρίσκεται ένα μίλι, κάτω από την Κρήτη.
Η κάμερα της εκπομπής «Αλήθειες με τη Ζήνα» και ο δημοσιογράφος Σπύρος Σιγούρος βρέθηκαν στο νησί και μίλησαν μαζί του.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο απο το entertv.gr τον σύγχρονο «Ροβινσώνα Κρούσο» που ζει σε σπηλιά στη Χρυσή Κρήτης:
Το
ρακόμελο είναι ένα αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται από μέλι με την
διαδικασία της ζύμωσης των σακχάρων του μελιού. Παρασκευάζεται
συνδυάζοντας ρακή με μέλι και διάφορα μπαχαρικά, όπως η κανέλα, το
γαρίφαλο, ή άλλα τοπικά βότανα.
Λίγο πολύ, όλες οι συνταγές αν θέλετε να φτιάξετε το δικό σας ρακόμελο μοιάζουν.
Προσέξτε μόνο μη την πατήσετε όπως συμβαίνει στο ιντερνέτ, προσπαθώντας
να παντρέψετε τη μια συνταγή με την άλλη, και μη μου ζητήσετε ευθύνες
αν αρχίσετε μετά και κουτουλάτε τα ντουβάρια.
Κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τις συνταγές σε δύο κατηγορίες, ανάλογα την ποσότητα που θέλουμε να παρασκευάσουμε: Ρακόμελο στο μπρίκι, για να πιεί η παρέα από ένα ποτηράκι ο καθένας, συνήθως μετά το φαγητό, και ρακόμελο στην κατσαρόλα, να το φυλάξουμε στο μπουκάλι και πίνουμε όσο θέλουμε, και όποτε θέλουμε. Ξεκινάμε από το πρώτο:
Ρακόμελο στο μπρίκι.
Υλικά:
1 μπρίκι (εννοείται)
κανέλα τρυμένη
κεφαλάκια γαρύφαλου (όσοι θα πιούν συν ένα)
Κρητική ρακή
μέλι
Εκτέλεση:
Ρίχνουμε στο μπρίκι τόσα ποτηράκια ρακή, όσα θέλουμε να φτιάξουμε, λίγη τρυμένη κανέλα (όχι πολύ, γιατί θα πικρίσει) και τα γαρύφαλα και το βάζουμε σε σιγανή θερμοκρασία.
Μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε το μέλι, από μισή κουταλιά του γλυκού, για κάθε ποτήρι που θα φτιάξουμε.
Ανακατεύουμε συνεχώς, και πάντα σε σιγανή θερμοκρασία, γιατί από τις αναθυμιάσεις της ρακής, υπάρχει κίνδυνος φωτιάς.
Μόλις αρχίσει και γουργουρίζει, βγάζουμε το μπρίκι και σερβίρουμε. Φροντίζουμε σε κάθε ποτήρι να υπάρχει και από ένα κεφαλάκι γαρύφαλου. Στο δικό μας βάζουμε δύο!
Βάζουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα και τα
βράζουμε σε χαμηλή θερμοκρασία, ανακατεύοντας συνεχώς.
Προσέχουμε να μην
πάρει φωτιά από τις αναθυμιάσεις της τσικουδιάς.
Μόλις πάρει βράση
σβήνουμε τη φωτιά αλλά δεν το βγάζουμε από την κατσαρόλα, αλλά την σκεπάζουμε με το καπάκι της για 10' να
πάρει τα αρώματα.
Και τώρα η μεγάλη ερώτηση: Πως πίνεται το ρακόμελο; Ζεστό ή κρύο;
Κατά
τη γνώμη μου, όπως σας κάνει κέφι. Και για το κρύο και για τη ζέστη,
είναι εξίσου ωραίο. Προσωπικά έχω πάντα στο ψυγείο μου ένα μπουκάλι
παγωμένο, για να επιβιώσω σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου.
Προσοχή
μόνο στην ποσότητα. Το γλυκό ξεγελάει. Μην το παρακάνετε, δεν είναι
λικέρ, είναι ο διάολος της Κρήτης κλεισμένος σε μπουκάλι!
Όταν ο Αθλητισμός συναντάει την Παράδοση...
Μετά από τα διάσημα σποτάκια του Ημιμαραθωνίου Κρήτης ήρθε η αφίσα
του αγώνα που κάνει εντύπωση. Ένας λεβέντης Κρητικός βγάζει το στιβάνι
του , βάζει το αθλητικό παπούτσι και ετοιμάζεται για τον αγώνα.
Αρ γιου ρέντι?
Λίγες Ημέρες έμειναν για τον Δεύτερο Ημιμαραθώνιο Κρήτης που θα διεξαχθεί στο Αρκαλοχώρι στις 2 Οκτωβρίου 2016
Οι διοργανωτές είναι έτοιμοι να υποδεχτούν ένα πρωτόγνωρα μεγάλο ,
για τα δεδομένα της Κρήτης , αριθμό αθλητών από το εξωτερικό και από
κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Στον αγώνα των 5 χιλιομέτρων μπορεί να λάβει μέρος οποιοσδήποτε,
ακόμα και αν δεν είναι αθλητής , το όριο είναι μια ώρα και δεκαπέντε
λεπτά, χρόνος που μπορεί να επιτευχθεί και με αργό περπάτημα.
Δήλωσε κι εσύ σήμερα στο www.cretehalfmarathon.com σε ένα από τους αγώνες του Ημιμαραθωνίου Κρήτης και ζήσε την εμπειρία.
Στις 2 Οκτωβρίου όλη η Κρήτη θα γλακά.. εσύ θα λείπεις?
Στη Δρακώνα Κεραμειών, σε μια
καταπράσινη πλαγιά των Λευκών Ορέων σε υψόμετρο γύρω στα 500 μέτρα και
μόλις 18 χλμ. από τα Χανιά βρίσκεται η ταβέρνα του Στέλιου Τριλυράκη, ο
επονομαζόμενος «Ντουνιάς». Και είναι η ταβέρνα που θα μπορούσε να γίνει
το παράδειγμα της απόλυτης εντυπωσιακής γαστρονομικής εμπειρίας για όλη
την Ελλάδα.
Η ιστορία ξεκινά όταν ο Στέλιος
Τριλυράκης, νέο παλικάρι, επαγγελματίας μάγειρας στα Χανιά το 2004
αποφάσισε να ζήσει στο χωριό του και να ασχοληθεί με το οικογενειακό
ταβερνάκι των γονιών του.
Μόνο που αυτός χρησιμοποιώντας όλη τη
γνώση της γιαγιάς και της μητέρας του, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα
concept ολιστικό, μια κουζίνα που θα είχε την απόλυτη παραδοσιακή
ταυτότητα. Οι πρώτες ύλες να αποτελούν προϊόντα της περιοχής (ό,τι είναι
δυνατόν να παραχθεί) και τα εδέσματα να παρασκευάζονται με τον
παραδοσιακό τρόπο και οι γεύσεις να είναι χαρακτηριστικές του τόπου.
Πρώτα δημιουργήθηκε η κουζίνα με
παρασιές, ξυλόσομπες, ξυλόφουρνο. Ηλεκτρικές συσκευές δεν υπάρχουν και
έτσι όλα τα μαγειρέματα γίνονται στη φωτιά του ξύλου. Κατόπιν οργάνωσε
το κτήμα. Φύτεψε τα μποστάνια του και δημιούργησε χώρους όπου ζουν ζώα
ελευθέρας βοσκής, μικρόσωμες αγελάδες ντόπιας ράτσας, πρόβατα, κατσίκια,
κουνέλια.
Δέκα χρόνια μετά η ταβέρνα του Στέλιου, ο
«Ντουνιάς», είναι σημείο αναφοράς στην Κρήτη. Η πιο όμορφη διαδρομή
για να φτάσει κανείς εκεί, είναι να διασχίσει κανείς το πανέμορφο
φαράγγι του Θερίσσου.
Ο ίδιος συμμετέχει σε μια απολαυστική
θεατρική παράσταση με έναν πρωταγωνιστή…Γιατί είναι αυτός που υποδέχεται
τους πελάτες, τους περνάει αναγκαστικά από την κουζίνα για να δουν τις
γάστρες, και τον ξυλόφουρνο, τις πατατούλες να τηγανίζονται σε
ελαιόλαδο. Παίρνει τις παραγγελίες, τις παραδίδει, κάνει λογαριασμούς κι
όλα αυτά μόνος του… Βέβαια στην κουζίνα οι κοπέλες και η γυναίκα του
τον βοηθούν…
Και ανάμεσα απ’ όλα αυτά κάθεται δυο
λεπτά (κάθε φορά που ευκαιρεί) στο τραπέζι μας και περιγράφει τα φαγητά
του, που χρειάζεται μεταφραστή για να τα κατανοήσουμε: «φουριαρότραγος
μπαλοταρισμένος» (άγριο τραγί πυροβολημένο)!
Ο Στέλιος ένα μείγμα Θανάση Βέγγου, αλλά
με κινήσεις ολύμπιας ψυχραιμίας, Γιώργου Κωνσταντίνου, καθώς όπως αυτός
στη μνημειώδη σκηνή του προφιτερόλ προσπαθεί να περιγράψει στους
πελάτες τα φαγητά του και Κορνήλιου Καστοριάδη όταν μιλά για τη
γαστρονομική αυτάρκεια και αυτονομία.
Τα φαγητά του, πάντα της εποχής, ένα κι ένα, το ψωμί με ντόπια
αλεύρια, παξιμάδια βραβευμένα, γαρδουμάκια, κουνουπίδι με ξινόχοντρο,
αρνάκι στη λαδόκολλα κι ένα σωρό άλλα…
Κι άμα καμιά φορά στριμωχθεί από τον πολύ κόσμο… τότε απαντά χαμογελώντας: «Eμ, κουμπάροι slow food δεν θέλατε;».
Μια μικρή ομάδα απαρτιζόμενη από τη Χρυσούλα Τζωρτζάκη, την Ευγενία Τόλη και με πολλούς ακόμα εθελοντές, με μεγάλη αγάπη και σεβασμό στο πολιτισμό της Κρήτης αναζήτησε και συνέλλεξε τα τραγούδια του παραδοσιακού Κρητικού γάμου και έβαλε ένα στόχο: να διασωθούν από τη φθορά του χρόνου.
Συνοδοιπόρους στο όραμα τους αυτό είχαν το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών, την Περιφέρεια Κρήτης- η οποία δέχθηκε να το χρηματοδοτήσει για να φτάσει στα χέρια των Κρητών ανά την υφήλιο δωρεάν, και πλήθος ανθρώπων που εργάστηκαν αφιλοκερδώς. Όλοι ένωσαν τις δυνάμεις τους για ένα σκοπό: για να ενισχυθεί το αίσθημα της ιδιαίτερης πολιτισμικής ταυτότητας των απανταχού Κρητικών, να επανασυνδεθούν οι παλαιότεροι με τις ρίζες τους αλλά και οι νέες γενιές να παραλάβουν αλώβητη και ατόφια την Kρητική κληρονομιά, ως άξιοι συνεχιστές της.
Το CD περιέχει τραγούδια τα οποία πλαισιώνονται με αφήγηση, εμπλουτισμένο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από γάμους του χθες και του σήμερα. Καλύπτει όλη την τελετουργία από το σάκιασμα και τη μεταφορών των προικιών, το στόλισμα του νυφικού παστού, το στολισμό και τον αποχαιρετισμό της νύφης, τον διάλογο με μαντινάδες έξω από το σπίτι της νύφης προτού πάνε στην εκκλησία, το γαμήλιο ψίκι, τις ευχές της μάνας, και το γαμήλιο γλέντι.
Είναι μια παρουσίαση των παραδοσιακών εθίμων και τραγουδιών του Κρητικού γάμου, εμπλουτισμένη και με ανέκδοτες καταγραφές από διάφορες περιοχές της Κρήτης, όπως διασώθηκαν από την προφορική παράδοση, από βιβλιογραφικές αναφορές και από καταγραφές λαογράφων του 19ου αιώνα από τη Κίσσαμο έως τη Σητεία.
Το έργο παραδόθηκε στους εκπροσώπους των Ομοσπονδιών σε μορφή CD, προκειμένου να ταξιδέψει στους τελικούς αποδέκτες, που είναι τα μέλη των Κρητικών Οργανώσεων σε όλο τον κόσμο. Τώρα δίδεται σε ψηφιακή μορφή για να είναι διαθέσιμο από όλους τους χρήστες του διαδικτύου.
Όλοι λίγο πολύ κουβαλάμε ψήγματα από τις παραδόσεις του τόπου μας, είτε ζούμε στα χώματα του, είτε τον ζούμε μέσα στη καρδιά μας, ακόμα κι αν βρισκόμαστε χιλιόμετρα μακριά. Κι ένα κομμάτι από τα βιώματά σχεδόν κάθε Κρητικού σχετίζεται με το Κρητικό γάμο, όπως γινόταν κάποτε στα χωριά μας*. Τώρα επιτέλους για πρώτη φορά αυτός ο πλούτος της κρητικής παράδοσης συγκεντρώνεται και φθάνει στα χέρια σας «κεντημένο» με αγάπη, όπως η γιαγιά κεντά για το εγγόνι της τα πιο όμορφα στολίδια!
*Υπάρχουν σήμερα ερασιτεχνικές ομάδες που με φιλική διάθεση, φορώντας τις παραδοσιακές Κρητικές φορεσιές αναβιώνουν τις παραδόσεις αυτές, ομορφαίνοντας τους γάμους του σήμερα με τα έθιμα του χθες.
