« Που να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φτάνουν οι κακοί…»

Νίκος Ξυλούρης : Ο Αρχάγγελος της Κρήτης …είναι πάντα εδώ!



Tον ξέρουν όλοι σαν τον « Αρχάγγελο της Κρήτης » κι είναι εκείνος ο τραγουδιστής που δεν θα σταματήσει ποτέ η φωνή του να ηχεί στα αυτιά και την ψυχή μας!

Ένα παλληκάρι της Κρήτης ολάκερης που κάποτε …Έβαλε ο Θεός σημάδι!Κι από τότε έχουν περάσει 38 χρόνια !

Ήταν 8 του Φλεβάρη του 1980, ένα χειμωνιάτικο πρωινό, βαρύ κι ασήκωτο. Η πιο δυνατή φωνή της Κρήτης, της Ελλάδας , του κόσμου όλου, χάθηκε για πάντα απ΄ τη ζωή. Ο Νίκος Ξυλούρης μπορεί να έφυγε πολύ νέος όμως ποτέ δεν σταμάτησε να ακούγεται, ούτε για μια στιγμή ίσαμε τα πέρατα του κόσμου!

Υπάρχει ένα τραγούδι που χει τραγουδήσει  μοναδικά  όπως άλλωστε και τόσα άλλα,  « Οι πόνοι της Παναγιάς », το λένε. Kρύβει μέσα του μια φωνή , ένα σπάραγμα ακόμα  και για αυτόν για το γιο της Κρήτης … « Που να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φτάνουν οι κακοί…». Το κακό όμως τον βρήκε εκείνο το πρωινό και ήταν σαν να « …έβαλε ο Θεός σημάδι…» ένα παλικάρι στα 44 του χρόνια.

Γεννήθηκε  στις 7 Ιουλίου του  1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης. Αδέλφια του είναι οι επίσης γνωστοί μουσικοί της κρητικής μουσικής ο Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης) και ο Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης) .

Τα πρώτα χρόνια στα κατεστραμμένα Ανώγεια είναι φτωχικά και δύσκολα για την οικογένεια του Νίκου Ξυλούρη, όπως και για όλους τους συγχωριανούς του. Ο ίδιος φεύγει για το Ηράκλειο, για να μάθει γράμματα. Το σχολείο, όμως, του είναι μάλλον αγγαρεία και ήδη έχει δείξει την κλίση του στη μουσική. Μια μέρα βλέπει έναν συγγενή του να παίζει λύρα κι από τότε του καρφώνεται η ιδέα να μάθει αυτό το όργανο. Οι αντιρρήσεις του πατέρα του κάμπτονται από τον δάσκαλό του, που αναγνώρισε από νωρίς το ταλέντο του. Έτσι, σε ηλικία μόλις 10 ετών, αποκτά την πρώτη του λύρα, σταματά το σχολείο στην Γ’ Δημοτικού και μετά από ενάμιση χρόνο μαθητείας δίπλα στον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκινά να βγάλει το ψωμί του παίζοντας σε γάμους, βαφτίσια και γιορτές, σ’ όλη την Κρήτη. Λύρα αρχίζει να παίζει στα 12 του χρόνια …

Στα 17 του αποφάσισε να μετακομίσει στο Ηράκλειο και έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κάστρο". Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως τα περίμενε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με τη "μόδα" της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετά βίας έφταναν να τον συντηρήσουν και πέρασε δύσκολες εποχές.

Σε μια αποκριάτικη γιορτή βλέπει την Ουρανία Μελαμπιανάκη, γόνο αριστοκρατικής οικογενείας, και την ερωτεύεται. Για ένα χρόνο της κάνει καντάδα κάθε βράδυ κάτω από το παράθυρό της, χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν μιλήσει ποτέ. Η ταξική τους διαφορά θα τους αναγκάσει να κλεφτούν και να παντρευτούν κρυφά, στις 21 Μαΐου του 1958. Σιγά σιγά οι Κρητικοί άρχισαν να τον στηρίζουν και να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούν να παίζει. Έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός και το Νοέμβριο του 1958 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο "Μια μαυροφόρα που περνά» ,παίρνοντας ως αμοιβή 150 δραχμές. Ο δίσκος αγαπήθηκε από το κοινό κι έτσι ο Νίκος ηχογράφησε κι άλλα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών. Το 1960 γεννήθηκε ο γιος του Γιώργος και το 1966 η κόρη του Ρηνιώ. Την χρονιά της γέννησης τη κόρης του κέρδισε και το πρώτο βραβείο σε ένα φεστιβάλ μουσικής στο Σαν-Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι. Την επόμενη χρονιά άνοιξε στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο "Ερωτόκριτος" και πλέον δεν ανησυχεί για την επιβίωση του.

Τον Απρίλιο του 1969 ο Νίκος Ξυλούρης κάνει την πρώτη δοκιμαστική εμφάνισή του στην Αθήνα, στο κέντρο «Κονάκι», και ο κόσμος τον αποθεώνει. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου αποφασίζει να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα. Ένα από εκείνα τα βράδια, επισκέπτεται το μαγαζί ο σκηνοθέτης και ποιητής Ερρίκος Θαλασσινός. Γνωρίζονται και γίνονται αχώριστοι φίλοι. Ο Θαλασσινός μιλάει γι' αυτόν στον μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, με τον οποίο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο «Χρονικό», μία ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Με τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA και έγιναν κουμπάροι. Έξι μήνες αργότερα κυκλοφορεί ο δίσκος - αναφορά στα «Ριζίτικα» της Κρήτης, για τον οποίο βραβεύεται από τη Γαλλική Ακαδημία Σαρλ Κρος. Το Μάιο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στη μπουάτ «Λήδρα» στην πλάκα. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης... «Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια κι αγριμάκια μου». Ακολουθούν δύο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η «Ιθαγένεια» και ο «Στρατής ο θαλασσινός», αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο («Διόνυσε, καλοκαίρι μας», «Συλλογή»), τον Χριστόδουλο Χάλαρη («Τροπικός της Παρθένου», «Ακολουθία») και τον Χρήστο Λεοντή («Καπνισμένο μου τσουκάλι»).

Το καλοκαίρι του 1973 ο Νίκος Ξυλούρης κάνει το ντεμπούτο του στο σανίδι. Κρατά τον καθοριστικό ρόλο του τραγουδιστή στην παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στο θέατρο «Αθήναιον», με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα, που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επίσημες παρουσίες στο χώρο, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών.

O μεγάλος ερμηνευτής υπήρξε φανατικός οπαδός του ΟΦΗ, εκ των ιδρυτικών μελών μάλιστα του Συνδέσμου Φιλάθλων ΟΦΗ Αθηνών, ο οποίος σήμερα φέρει και το όνομά του.

Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί τα «Αντιπολεμικά» τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον «Αργαλειό», το «Φιλεντέμ», τον «Πραματευτή», αλλά και το «Μεσοπέλαγα αρμενίζω», η φωνή του ακούγεται και πάλι έντονα. Τώρα λέει και πάλι «τραγούδια ζωής». Όμως, η ζωή του επιφυλάσσει μία δυσάρεστη έκπληξη...

Το 1979 είναι μια δύσκολη χρονιά για τον Νίκο Ξυλούρη. Αν και η καριέρα του βρίσκεται στο απόγειό της, ο ίδιος υποφέρει από έντονους πόνους στο κεφάλι και στο θώρακα. Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη και εισάγεται για εξετάσεις στο Memorial Hospital, όπου διαπιστώνεται ότι πάσχει από καρκίνο. Έπειτα από πολλαπλές εγχειρήσεις επιστρέφει στο σπίτι ενός φίλου του στο Πόρτο Ράφτη και προσπαθεί να νικήσει την επάρατο νόσο.

Την Τετάρτη, 6 Φεβρουαρίου του 1980, μπαίνει στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιώς για νέες εξετάσεις. Την επόμενη μέρα, όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και το βράδυ της Πέμπτης πέφτει σε κώμα. Οι γιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά όλα είναι μάταια.

Τα χαράματα της Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου φεύγει για πάντα ...

Στις 9 Φεβρουαρίου χιλιάδες κόσμου, επώνυμοι κι ανώνυμοι, αποχαιρετούν τον «Αρχάγγελο της Κρήτη» με δάκρια στα μάτια και τραγουδούν:

  …  Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά

    και ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά…

πηγή:cretalive

Το Ηράκλειο τιμά τον προστάτη του Άγιο Μηνά

Ο Άγιος Μηνάς καθιερώθηκε πολιούχος του Ηρακλείου την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η διαφορετική θρησκεία Κρητικών και Τούρκων υπήρξε κύρια αιτία βιαιοπραγιών από τους μουσουλμάνους εναντίων των χριστιανών.

Γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες, αλλά έγινε χριστιανός από την εφηβική του ηλικία. Όταν ενηλικιώθηκε αποφάσισε να ενταχθεί στον Ρωμαϊκό στρατό και υπηρέτησε σαν αξιωματικός στο Ρωμαϊκό ιππικό στην Μικρά Ασία.

Το 303 μ.Χ. ξεκίνησε διωγμός των Χριστιανών από τον Διοκλητιανό και τον Μαξιμιανό, που κράτησε μέχρι το 311 μ.Χ. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να βασανίζουν τους χριστιανούς προκειμένου να τους κάνουν να απαρνηθούν την πίστη τους.

Ο Άγιος Μηνάς, πιστός στην πίστη του, παραιτήθηκε από τον Ρωμαϊκό στρατό και ασκήτεψε στα βουνά. Σε ηλικία πενήντα περίπου ετών, θείο όραμα του αποκάλυψε ότι είχε φτάσει η ώρα να μαρτυρήσει. Εγκατέλειψε την προστασία του βουνού και κατέβηκε στην πόλη, όπου μπροστά στους ειδωλολάτρες δήλωσε ότι είναι Χριστιανός.

 Συνελήφθη, οδηγήθηκε στη φυλακή και βασανίστηκε φρικτά.  Τον μαστίγωσαν, τον έγδαραν και τον έσυραν γυμνό σε δρόμο με κοφτερές πέτρες.  Παρά το φρικτό μαρτύριο του, ο άγιος δεν δέχτηκε να αρνηθεί την πίστη του και στο τέλος αποκεφαλίστηκε.

Η ανάμνηση ενός θαύματος του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο

Στο Μεγάλο Κάστρο των θρύλων και των παραδόσεων, η ευλάβεια και η ευσέβεια των προπατόρων μας ανύψωσε, δέθηκε με την λατρεία του Αγίου Μηνά και μέχρι σήμερα είναι ο μεγάλος προστάτης, η καταφυγή και ο Ιερός Ναός του, το ιερό τέμενος της ευσεβείας, η αναφορά και το κέντρον της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, αλλά και ολοκλήρου της Νήσου Κρήτης.
Ακόμη από τα πολλά θαύματα του Αγίου Μηνά είναι και αυτό που έλαβε χώρα το 1826 μ.Χ. στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος.

Το 1821 μ.Χ., μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821 μ.Χ., στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!

(Το Ιερό Λείψανο του Αγίου Μηνά)

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826 μ.Χ., οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.

Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.

Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του.

Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του.

Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.

Ο καθεδρικός ναός

Ο επιβλητικός ναός του Αγίου Μηνά, ένας από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα, θεμελιώθηκε στις 25 Μαρτίου 1862 ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης των Ηρακλειωτών για την προστασία που πρόσφερε ο Αγιος στην πόλη. Η θέση στην οποία χτίστηκε, λέγεται ότι υποδείχθηκε από έναν καλόγερο, στον οποίο παρουσιάστηκε ο Άγιος Μηνάς σε όραμα.

 Αρχιτέκτονας του ναού ήταν ο ηπειρώτης Αθανάσιος Μούσης, ο οποίος είχε αναλάβει επίσης τον Άγιο Τίτο και τους στρατώνες στην Πλατεία Ελευθερίας, το κτίριο που στεγάζει σήμερα την Νομαρχία Ηρακλείου και τα Δικαστήρια.

Η ανοικοδόμησή του ναού σταμάτησε στη διάρκεια της επανάστασης του 1866 και συνεχίστηκε το 1883. Η προσπάθεια για την ανέγερση του ναού σε τόσο δύσκολους καιρούς υποστηρίχτηκε από όλους τους Ηρακλειώτες με ενθουσιασμό.

Αναφέρεται στην εφημερίδα "Ηράκλειο" της εποχής εκείνης, ότι στο λιμάνι του Ηρακλείου έφτασε ιστιοφόρο που μετέφερε οικοδομικά υλικά για το κτίσιμο του ναού. Ωστόσο η επιτροπή που είχε αναλάβει την ανέγερση του ναού, δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει εργάτες να μεταφέρουν τα υλικά από το καράβι στον τόπο της οικοδομής. Το γεγονός αυτό πληροφορήθηκαν οι μαθητές του Ηρακλείου, που με ενθουσιασμό προσφέρθηκαν να ξεφορτώσουν το καράβι και να μεταφέρουν τα υλικά. Στήθηκε έτσι μια ανθρώπινη αλυσίδα από το λιμάνι μέχρι τον Αγιο Μηνά, που με τραγούδια ολοκλήρωσε την κοπιαστική εργασία.

Τα εγκαίνια του ναού έγιναν με μεγαλοπρέπεια το 1895 επί μητροπολίτη Τιμόθεου Καστρινογιαννάκη. Αν και η Κρήτη βρίσκονταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή, οι γιορτές για τα εγκαίνια του Αγίου Μηνά κράτησαν 3 μέρες και ολόκληρο το Ηράκλειο είχε γίνει αγνώριστο από τους στολισμούς και τον λαμπρό φωτισμό.

Σε δήλωση του ο Δήμαρχος Ηρακλείου Β. Λαμπρινός για την εορτή του Αγίου Μηνά, αναφέρει:

"Η 11η Νοεμβρίου, εορτή του Αγίου Μηνά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Ηράκλειο. Με την ιστορική του διαδρομή, με την ευλάβεια των κατοίκων του, με την πολιτιστική τους ταυτότητα.  Από το 1862, το έτος που θεμελιώθηκε ο ναός, ο Άγιος Μηνάς αποτελεί διαρκές σημείο αναφοράς, θρησκευτικής ανάτασης κι ελπίδας για κάθε συμπολίτη μας.           
   
Η εφετινή εορτή του ας γίνει ένα ακόμη έναυσμα για να πλησιάσουμε με αληθινό ενδιαφέρον κι έμπρακτη αλληλεγγύη τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας. Ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε για την ανακούφιση και για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους".

Το πρωί του Σαββάτου θα τελεστούν ο Όρθρος, η Συνοδική Θεία Λειτουργία και αμέσως μετά θα ακολουθήσει και λιτανεία του ιερού λειψάνου του Αγίου, καθώς και λιτανεία της εικόνας του στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Τα καταστήματα θα είναι κλειστά σύμφωνα με ανακοίνωση του Εμπορικού Συλλόγου, τιμώντας τον πολιούχο και προστάτη της πόλης.

πηγη:ekriti

«Άλλο Κρητική ΛΕΒΕΝΤΙΑ και άλλο Κρητική ΜΑΦΙΑ»!

Η υπόθεση Λεμπιδάκη όπως είναι λογικό έχει προκαλέσει από την αρχή μέχρι το αίσιο τέλος της αμέτρητα σχόλια και συζητήσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια απαγωγή στα χρονικά της χώρας μας μπορεί να κατέληξε σε σπουδαία επιτυχία της Αστυνομίας, αλλά όσα σταδιακά αποκαλύπτονται κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών προσφέρουν ακόμη περισσότερους λόγους για μία ευρεία κουβέντα περί Κρήτης, οργανωμένου εγκλήματος και αδυναμιών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας!

Έχοντας εμβαθύνει τις σκέψεις για την υπόθεση που συγκλόνισε για έξι μήνες το νησί, ένας κρητικός δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του και δημοσιοποίησε ένα ουσιαστικό σχόλιο για το τέλος της απαγωγής Λεμπιδάκη που προκάλεσε αίσθηση στο διαδίκτυο και υπογραμμίζει πολύ σημαντικά ζητήματα που δυστυχώς χαρακτηρίζουν την Κρήτη μας παρά τις αμέτρητες ομορφιές και τα χαρίσματα των περισσότερων κατοίκων της…

Διαβάστε παρακάτω το δημόσιο σχόλιο όπως αναρτήθηκε στο facebook:

Κρήτη: λεβεντιά και μαφία.
Δυο λόγια με αφορμή το τέλος της απαγωγής του Μιχάλη Λεμπιδάκη

Στην Κρήτη και από Κρητικούς επί το πλείστον οργανωμένη η απαγωγή Λεμπιδάκη, στην Κρήτη τον έκρυβαν έξι μήνες.

Κρήτη το σκηνικό της μεγαλύτερης ποινικής απαγωγής στην Ελλάδα, Κρητικοί οι πρωταγωνιστές.

Ήρθε ο καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να θέσουμε το χέρι μας επί τον τύπον των ήλων. Το νησί μας, η Κρήτη είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου. Έχει ποικιλία και ομορφιά που σε θαμπώνει, πλούτο φυσικό και υλικό μεγάλο, ιστορία χιλιάδων χρόνων, πολιτισμό σπουδαίο, κλίμα απίθανο και έχει και ανθρώπους πολλούς. Ανθρώπους ωραίους, φιλόξενους, εργατικούς, ανοιχτόκαρδους, γενναίους και γενναιόδωρους, μεγαλόψυχους που χαίρεσαι να τους ανταμώνεις, να τους συναναστρέφεσαι.
Συγχρόνως όμως στην Κρήτη μας υπάρχουν χασισοφυτείες και λαθρεμπόριο ναρκωτικών, υπάρχει παράνομη οπλοφορία, οπλοχρησία και λαθρεμπόριο όπλων, αλλά και trafficking, υπάρχει καταπάτηση αγροτικών και λιβαδικών εκτάσεων του δημοσίου, υπάρχει ακόμα ζωοκλοπή και ζωοκτονία, υπάρχουν εγκλήματα τιμής και βεντέτες, υπάρχουν εκβιασμοί, κυκλώματα προστασίας και πορνείας, υπάρχουν φάρες που λειτουργούν σαν συμμορίες και τοπάρχες με μεγάλα συμφέροντα που είναι κράτος εν κράτει στην περιοχή τους, «καπεταναίεοι» διαπλεκόμενοι με πολιτικούς, που απειλούν, εκβιάζουν, εξαγοράζουν αρχές, εξουσίες και συνειδήσεις.

Κοντά στους καλούς υπάρχουν άνθρωποι κακοί, διεφθαρμένοι, αχάριστοι, τεμπέληδες και αριβίστες, κηφήνες που ζουν εις βάρος των άλλων, εγκληματούν σε βάρος του τόπου και των ανθρώπων του, καταστρέφουν το νησί, το φυσικό περιβάλλον και τις παραδοσιακές δομές, διαλύουν την κοινωνία Συγχρόνως, οι ίδιοι, έχουν το θράσος να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως γνήσιους Κρητικούς, να πουλάνε την δική τους ποταπότητα ως κρητικότητα και να μασκαρεύονται , καλύπτοντας την γύμνια τους πίσω από τα παχιά μουστάκια, τις μαγκούρες, τα μαύρα πουκάμισα και τα στιβάνια, τα 4X4 με τα φιμέ τζάμια, τα ουίσκια, τις «μούρες», τις γκόμενες από την ανατολική Ευρώπη, τα καλάσνικωφ, τα 45αρια και τις πρέζες, όλα τα χαρακτηριστικά της εύκολης ζωής. του *κοιτώ την πάρτη μου» εις βάρος των άλλων και του τόπου μου.

Αυτή την άθλια όψη του νησιού μας πρέπει να πάψουμε να κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε, να πάψουμε την αγνοούμε, να την υποτιμάμε, να πάψουμε να την ανεχόμαστε ή και να την καλύπτουμε. Δεν μπορούμε πια να μένουμε απαθείς στις εγκληματικές παραμέτρους της κρητικής κοινωνίας. Οφείλουμε, αντίθετα, να τις ξεσκεπάσουμε και να τις πολεμήσουμε, με την βοήθεια της πολιτείας, αλλά και προσωπικά, με τα όπλα που ο καθένας μας έχει.

Αν δεν το κάνουμε εγκαίρως και δραστικά, αν δεν περιορίσουμε το κακό – γιατί δεν βαυκαλίζομαι πως θα το ξεριζώσουμε- αν δεν δράσουμε αμέσως, το κακό, που μάλιστα μέσα στην κρίση έχει κερδίσει έδαφος, θα κυριαρχήσει και η Κρήτη μας από παράδεισος επί γης θα γίνει κόλαση για τους ανθρώπους της.

Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ούτε να φοβόμαστε πως θα «εκθέσουμε» το νησί μας και θα προδώσουμε την αγάπη μας για αυτό ξεσκεπάζοντας τις «αδυναμίες» μας. Είμαστε Κρητικοί και καμαρώνουμε, πρώτος εγώ, για την λεβεντιά του τόπου μας.

Να μη μας διαφεύγει όμως την προσοχή η ουσιώδης διαφορά.
Άλλο κρητική λεβεντιά και άλλο κρητική μαφία.

πηγή:daynight.gr

Για ποιο λόγο νηστεύουμε ακόμα και το λάδι την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, κάνουμε αυστηρή νηστεία. θεωρείται, μάλιστα, τόσο αυστηρή όπως της Μεγάλης Παρασκευής. Για ποιο λόγο, όμως, νηστεύουμε;



Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Όταν ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό τον ύψωσαν μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.

Για την Ανάμνηση λοιπόν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού νηστεύουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, επειδή ο Σταυρός είναι Ανάμνηση του Πάθους του Χριστού. Διότι όπως ο κάθε άνθρωπος που κάνει την ανακομιδή (εκταφή) των λειψάνων ενός συγγενή του (για παράδειγμα του πατέρα του, της μητέρας του και άλλων), λυπάται ενθυμούμενος το πρόσωπο αυτό, έτσι και εμείς οι Χριστιανοί βλέποντες τον Σταυρό και αναλογιζόμενοι ότι ο Χριστός Σταυρώθηκε για εμάς τους αμαρτωλούς και ως Άνθρωπος Έπαθε, ταπεινωνόμαστε και δείχνουμε Συντριβή καρδιάς νηστεύοντες. Οι μεν Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, επισημαίνουν ότι «η Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι Ισότιμη με την Μεγάλη Παρασκευή», αφού και τις δύο αυτές Ημέρες τιμούμε εξίσου τα Πάθη και την Σταύρωση του Κυρίου.

Η Νηστεία κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, «δεν γίνεται για το Πάσχα, ούτε για τον Σταυρό, αλλά για τις αμαρτίες μας… επειδή το Πάσχα δεν είναι υπόθεση Νηστείας και πένθους, αλλά ευφροσύνης και χαράς. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να λέμε ότι πενθούμε για τον Σταυρό. Ούτε για εκείνον πενθούμε. Αλλά για τα δικά μας αμαρτήματα». Επίσης νηστεύουμε για να μιμηθούμε τον Κύριο, ο Οποίος ενήστευσε για σαράντα ημερόνυχτα επάνω στο Σαραντάριον Όρος.

πηγή:e-mesara

Χρόνια πολλά από την Aγία Παρασκευή – Την Κερά Μανωλίτισσα στο Ξώπορτο, στο Ηράκλειο

Στην οδό Μονής Καρδιωτίσσης, στο κέντρο του Ηρακλείου, υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, όπως γράφει και η σχετική πινακίδα.

Επιμέλεια-φωτογραφίες: Βασιλική Παπουτσάκη

Αυτή η εκκλησία, είναι από τις πιο παλιές της πόλης και δεν είναι υπερβολικό να πούμε πως κουβαλάει την  κληρονομιά της δεύτερης Βυζαντινής περιόδου.
Κτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και εγκαινιάστηκε στις 13 Ιουνίου 1910. Στον πρώτο κατάλογο των εκκλησιών του 1320 αναφέρεται , ναός αφιερωμένος στην Παναγία,  με την επωνυμία « Κερά Μανωλίτισσα στο Ξώπορτο».
Το επίθετο « Μανωλίτισσα» παραπέμπει στο όνομα του Χριστού και η λέξη «Ξώπορτο», στην τοποθεσία που βρισκόταν.
Η εκκλησία χαρακτηρίστηκε διατηρητέα με το διάταγμα της 18ης Μαρτίου 1947.
Ο Ναός της Αγίας Παρασκευής , έχει την ίδια με τον προηγούμενο ναό μορφή.
Τμήματα του ναού αυτού, τα θεμέλια του βόρειου και του νότιου τοίχου καθώς και τμήμα του αίθριου, ενσωματώθηκαν στο Ναό της Αγίας Παρασκευής .

Η παλαιότερη εκκλησία διαιρούνταν σε δύο κλίτη που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με τρία τόξα που στηρίζονταν σε δύο μαρμάρινους κίονες. Το βόρειο κλίτος ίσως ήταν πιο στενό και χαμηλό στεγασμένο με ημιθόλιο.
Δύο θύρες ,η μία δίπλα στην άλλη από τις οποίες η μια ανήκει στην παλιά εκκλησία.


Στη βιβλιοθήκη της Ζυρίχης φυλάσσεται ο χάρτης του Βερτμίλερ, όπου αναγράφεται η «Μανωλίτισσα στο Ξώπορτο» Ο χάρτης αυτός, που συντάχτηκε από τον Βερτμίλερ, πριν η πόλη πέσει στα χέρια των Τούρκων, είναι  ακριβής και σημείο αναφοράς για τις αρχαιολογικές έρευνες στο Ηράκλειο.
Η Αγιογράφηση του Ναού έγινε από τον Ηρακλειώτη Μιχάλη Βασιλάκη


,

Η  εικόνα της Αγίας Παρασκευής

πηγή:iscreta

«Μην πολεμάς τον Έλληνα»: Κρητικοί έβγαλαν ένα τραγούδι που συγκλονίζει! |ΒΙΝΤΕΟ

Ακούστε το τραγούδι από τα παλικάρια της Κρήτης. Οι Τιτάκης – Κώστας Χειλάς σε ένα τραγούδι που αγγίζει όλους τους Έλληνες.. «Μη πολεμάς τον Έλληνα»

Τέτοιες προσπάθειες δείχνουν ότι έχουμε ακόμα δυνάμεις να παλέψουμε σαν λαός απέναντι σε όλους αυτούς που μας ξεπουλάνε.
Μπράβο στα παιδιά από την Κρήτη.. Δείτε και ακούστε στο βίντεο
«Μη πολεμάς τον Έλληνα»
Τραγούδι: Μανώλης Τιτάκης – Κώστας Χειλάς
Φωνητικά: Μανώλης Τιτάκης – Κώστας Χειλάς – Δημήτρης Συγλέτος
Μουσική (Α’ Μέρος): Μανώλης Τιτάκης
Μουσική (Β’ Μέρος): Συρτός Παραδοσιακός
Στίχοι: Κώστας Χειλάς
Λύρα: Κώστας Χειλάς
Λαούτα-κιθάρα-κρουστά-μπάσο: Δημήτρης Συγλέτος
Ασκομαντούρα-θιαμπόλι: Γιώργος Σαλούστρος (Κεχρής)
Ενορχήστρωση-ηχοληψία-μίξη ήχου: Δημήτρης Συγλέτος
Συμμετείχε το χορευτικό του ομίλου: «Παπαδόκωστας»
Χόρεψαν:
Κώστας Παπαδάκης
Κώστας Αθανασάκης
Γιώργος Σωπασής
Κώστας Κτιστάκης
Συμμετείχαν:
Κρητικός: Στέλιος Τιτάκης
Τσολιάς: Γιώργος Γιακουμάκης
Θρακιώτης: Νίκος Μπικάκης
Πόντιος: Μανώλης Μανιουδής
Τα γυρίσματα έγιναν στο Ρογδιανό φαράγγι – τρεις εκκλησιές
Διεύθυνση φωτογραφίας: Περικλής Μοσχολάκης
Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολάκης
https://www.facebook.com/periklis.gr
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Σαλούστρο (Κεχρή) και την Χριστινα Γκαρνετίδου για την βοήθεια τους.


πηγή:daynight

Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει τα μεσημέρια παίρνει την Κρήτη στα φτερά, τον έρωτα στα χέρια !

3 Ιουλίου… Του Αγίου Υακίνθου... ο Άγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους !



Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει τα μεσημέρια

παίρνει την Κρήτη στα φτερά, τον έρωτα στα χέρια

Κατηφορίζει το βουνό, το μονοπάτι παίρνει

κι ο ήλιος μόλις τον κοιτά χαμογελά και γέρνει

Ο Άγιος Υάκινθος ανοίγει παραθύρια,

σμίγει τα στήθια, τα κορμιά, και χτίζει τα γιοφύρια

Ν’ αγαπηθούν οι άνθρωποι, να ομορφύνει ο κόσμος,

ν’ ανθίσει ο βασιλικός, η ρίγανη, κι ο δυόσμος…

( Στίχοι – Μουσική Αλκ. Ιωαννίδης )



Ανεβαίνοντας  στον Ψηλορείτη και σε ύψος περίπου 1200 μ. ύπαρχε ένα λιτό, κυκλικό, πέτρινο  εκκλησάκι , που θυμίζει τα μητάτα της περιοχής αφιερωμένο στον Άγιο Υάκινθο.  Θεωρείται  ο Άγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης όχι ιδιαίτερα γνωστός την υπόλοιπη Ελλάδα , όσο στην Κρήτη και μάλιστα στα Ανώγεια . Γιορτάζει κάθε χρόνο στις 3 Ιουλίου.

Ο Υάκινθος ήταν πρώτα πρώτα ένας προελληνικός θεός, θεός της βλάστησης και της γονιμότητας, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο, εορταζόμενος με τριήμερες τελετές στη Σπάρτη, τα Υακίνθεια. Το όνομά του αποδόθηκε κατά τα ιστορικά χρόνια και σε έναν ωραίο νέο, τον οποίο αγάπησε σύμφωνα με τον μύθο ο Απόλλων, αλλά και ο Ζέφυρος, και πάνω στη διαμάχη των θεών, το παλικάρι βρήκε τον θάνατο. Λένε μάλιστα πως ο δίσκος που έριχνε με τον Απόλλωνα ο νέος στράφηκε από τον θεό του ανέμου εναντίον του. Άλλοι μένε πως μία  μέρα καθώς ο Απόλλωνας μάθαινε στον Υάκινθο δισκοβολία, του ξέφυγε ο δίσκος και τον χτύπησε. Από το αίμα του ο Απόλλωνας έπλασε το γνωστό  λουλούδι.

Ο Άγιος Υάκινθος , σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία πάλι , υπήρξε , θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό. Εκείνος αρνήθηκε και φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα ( Ειδωλόθυτα δηλ. κρέατα από παγανιστική θυσία).Ο Άγιος αρνήθηκε το φαγητό επί σαράντα ημέρες και τελικά πέθανε από ασιτία το 117 μ.Χ., σε ηλικία 21 ετών. Οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες να τον στεφανώνουν. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό που του ξαναέδωσε το φως του.

Στα Υακίνθεια, σε ένα συγκερασμό της αρχαιοελληνικής και της χριστιανικής γιορτής, κάθε καλοκαίρι, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, τιμώνται η νιότη και η αγάπη, με πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, που διαρκούν τρεις ημέρες. Έχουν εξελιχθεί, μάλιστα, σε θεσμό και αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών και μουσικών από την Κρήτη και άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και όλη τη Μεσόγειο.

Στο μουσικό κομμάτι των εκδηλώσεων έντονη είναι η σφραγίδα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, διοργανωτή των Υακινθείων από το 1998, που με το δικό του ιδιαίτερο, χαρισματικό τρόπο τραγουδά τον έρωτα και την προσδοκία του.

 Η ιστοσελίδα των Υακινθείων ξεκινά με σύντομο κείμενο για τον ωραίο Υάκινθο που ρίχνει το δίσκο μαζί με τον Απόλλωνα προκαλώντας τη ζήλια του Ζέφυρου. Και μιας και ο Άγιος θεωρείται ο δικός μας Άγιος της Αγάπης και του Έρωτα ο Λουδοβίκος συμπληρώνει : «Ο έρωτας έχει τελικά πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Κι αν ένα από αυτά γιορτάζει τον Φλεβάρη, υπάρχει κι εκείνο του Υάκινθου που τιμάται το καλοκαίρι. Ο Άγιος Υάκινθος με τον Βαλεντίνο δεν είναι διαφορά αντίθεσης, απλά διαφορά. Στον Βαλεντίνο κόβουνε τα τριαντάφυλλα και τα προσφέρουνε για αγάπη στα κορίτσια τους. Εμείς παίρνουμε το χέρι του κοριτσιού και το οδηγούμε εκεί που είναι τα τριαντάφυλλα και του τα δείχνουμε, δεν τα κόβουμε ποτέ. Ο Άγιος Υάκινθος δεν είναι ο Άγιος των ερωτευμένων, αλλά εκείνων που έχασαν και εκείνων που ελπίζουν να βρουν. Ο έρωτας έτσι κι αλλιώς είναι θεϊκή επίσκεψη και η ζωή, γενικότερα, μια γιορτή, όπου είμαστε όλοι καλεσμένοι. Επτακόσιες είκοσι χιλιάδες (720.000) ώρες που είναι τα 80 χρόνια ζωής δεν είναι αρκετές για να γεράσουμε… ο Άγιος Υάκινθος σαν ιδεολογία λέγεται με τρεις κουβέντες: ο Άγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους. Γι' αυτό τους λέω, όταν θα πηγαίνετε στον Άγιο Υάκινθο θα ανάβετε δυο κεριά, ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Σ' έναν τέτοιο χώρο παράκλησης οφείλω, από τη μια, να θυμηθώ μιαν αγάπη μεγάλη που έχασα, αλλά μπορώ από την άλλη, να παρακαλέσω να με επισκεφθεί πάλι το αίσθημα. Επομένως, δεν είναι ο Άγιος του Έρωτος ο Υάκινθος, αλλά ο Άγιος της ανάμνησης των αισθημάτων και της προσδοκίας τους, αλλά και ο Άγιος της μοναξιάς και του συγκρατημένου πάθους».

ΠΗΓΕΣ:

Wordpress.com

Ανακοίνωση στο συνέδριο Περί συναισθημάτων: ιστορία, πολιτικές, αναπαραστάσεις, Αθήνα, 18-20 Μαΐου 2007, Αγγέλα Καστρινάκη.

πηγή:cretalive

Ο Ανωγειανός που χαρίζει Απλόχερα αχτίδες φωτός και χαμόγελα, στα Παιδιά της «Ηλιαχτίδας»

Είναι 27 ετών και παρά το νεαρό της ηλικίας του αφιερώνει πολλές ώρες της ημέρας του στην εθελοντική προσφορά σε παιδιά με νεοπλασματικά νοσήματα, μέσω του Παγκρήτιου συλλόγου γονέων και φίλων παιδιών με νεοπλασία “Ηλιαχτίδα”, μέλος του οποίου είναι τα τρία τελευταία χρόνια.

Ο Στέφανος Δραμουντάνης ή Μπενταφούτης, ένας νέος Ανωγειανός που προσφέρει το χαμόγελο στα μικρά παιδιά που δίνουν τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής τους, δείχνει τον δρόμο και σε νεότερους του αλλά και σε μεγαλύτερους, ότι ο μόνος τρόπος στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, είναι το μονοπάτι της αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς προσφοράς στον συνάνθρωπο, της αγάπης, του σεβασμού, της ανθρωπιάς.

Τον πείσαμε να μιλήσει στην Ανωγή για την δράση του αυτή αν και δεν ήθελε εξαρχής, καθώς θεωρεί ότι όταν προσφέρεις δεν χρειάζεται να το φωνάζεις, για τον μοναδικό λόγο και άλλοι νέοι της ηλικίας του να δουν την αχτίδα και το μονοπάτι αυτό και να προσφέρουν και αυτοί με τη σειρά τους όχι μόνο στην “Ηλιαχτίδα” , αλλά γενικότερα σε όλες τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, σε όλους όσοι πραγματικά χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας, μια καλή κουβέντα, ένα απλό σφίξιμο του χεριού, ένα απλό αλλά τόσο σημαντικό χαμόγελο.

Άλλωστε ο Στέφανος με επιλογή του δίνει το παρόν σε πολλούς τομείς των Ανωγείων και δείχνει ότι αν και σε ένα ορεινό και απομακρυσμένο μέρος όπως τα Ανώγεια, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείς να ξεδιπλώσεις το ταλέντο και την προσωπικότητα σου και να προσφέρεις τόσο στο γενικό σύνολο, όσο όμως και στον ίδιο σου τον εαυτό! Άλλωστε τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι φύλακας στο Κέντρο φιλοξενίας των ασυνόδευτων ανήλικων στο χωριό μας και γνωρίζοντας από κοντά τα παιδιά του πολέμου από χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν και αλλού, μας τονίζει αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο στην κοινωνία μας.

Ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ανεξαρτήτως χρώματος θρησκείας ή οτιδήποτε άλλο,ότι όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή, ότι εν τέλει όταν μπορούμε πρέπει να βοηθούμε ανθρώπους που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, διότι κάποια στιγμή ίσως και εμείς χρειαστούμε παρόμοια στήριξη. Επίσης είναι ποδοσφαιριστής του Αετού Ανωγείων, παρέα με τον αδερφό του Ευριπίδη,είναι ταμίας του Πολιτιστικού συλλόγου Ανωγείων, ένα θετικό και ενεργό μέλος της κοινωνίας του χωριού.

Ξεκινώντας την συζήτηση μαζί του, ο Στέφανος μας αναφέρει για τις πρώτες του ημέρες στην “Ηλιαχτίδα” πριν τρία χρόνια, αλλά και το ποιες είναι οι άσχημες και οι όμορφες εμπειρίες με τη συναναστροφή του αυτή με τα παιδιά και τονίζει τα εξής:

“Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι υπάρχει κάτι τέτοιο ανάμεσα μας και εμείς δεν το γνωρίζαμε. Σιγά σιγά με τον καιρό, έκανα φίλους τα παιδιά και καταλάβαινα πόσο σημαντική και πάνω από όλα είναι η υγεία στον άνθρωπο. Αν δεν έχουμε αυτό δεν έχουμε τίποτα. Έτσι έπαιρνα δύναμη, από την δύναμη και την δίψα των παιδιών για ζωή. Οι άσχημες στιγμές είναι όταν βλέπεις πια πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Ούτε από τους γιατρούς, ούτε από κανέναν.Οι όμορφες στιγμές όμως είναι περισσότερες, όταν βλέπεις ότι όλα πήγαν καλά και τα χαμόγελα γύρισαν στην θέση τους. Εκεί που ανήκουν. Στους μικρούς ήρωες..” καταλήγει.

Για τον τρόπο με τον οποίο βοηθάει τα παιδιά να χαμογελάσουν στη ζωή τονίζει:

“Ο χώρος είναι στο Ηράκλειο στο ΠΑΓΝΗ. Πηγαίνω κάθε Δευτέρα από τρεις ώρες κάθε φορά. Στις ώρες που βρίσκομαι εκεί κάνουμε διάφορες δραστηριότητες. Παίζω με τα παιδιά, ζωγραφίζουμε, μιλάμε, ώστε να ξεχνιέται ο νους τους ότι βρίσκονται σε νοσοκομείο, εκείνες τις ώρες και να χαμογελάνε. Ο σκοπός μας είναι αυτός. Όλοι οι εθελοντές που βρισκόμαστε εκεί είναι αξιόλογοι άνθρωποι. Όλοι οι εθελοντές από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερο και ο σκοπός είναι για όλους ο ίδιος: Τα παιδιά!..” αναφέρει.

Στη συνέχεια συγκινημένος μετά από ερώτηση μας για τη σχέση του με τους γονείς αυτών των παιδιών, μιλάει για μια ξεχωριστή επίσκεψη στα Ανώγεια που θα θυμάται για πάντα. Λέει σχετικά:

“Οι γονείς μας έχουν αγκαλιάσει, αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε κοντά στα παιδιά τους. Ένα περιστατικό που με έχει σημαδέψει, είναι όταν είχε έρθει μια οικογένεια, με τα παιδιά τους στα Ανώγεια και ρώτησαν και έψαξαν να με βρουν. Χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού μου χωρίς να ξέρω τίποτα. Μου είπαν ότι ήρθαν να με δουν “για να δούμε και εμείς τι κάνεις εσύ” όπως μου είπαν. Αυτό ήταν για μένα το πιο όμορφο δώρο..”.

Ως νέος άνθρωπος, ο Στέφανος μας αναφέρει και τις κουβέντες που κάνει με τους φίλους του για τον εθελοντισμό και τι απλό χρειάζεται για να γίνει κάποιος εθελοντής σε όσους έχουν ανάγκη. Αναφέρει σχετικά:

“Με τους φίλους μου μιλάμε για αυτή μου τη δραστηριότητα, φυσικά. Με ρωτάνε μάλιστα αρκετοί για να μάθουν πως μπορούν να έρθουν και να βοηθήσουν. Όμως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι, που δεν ξέρουν, δεν θέλουν να ακούσουν, δεν έχουν την σωστή ενημέρωση. Του διπλανού μας το πρόβλημα μπορεί να γίνει και δικό μας κάποια στιγμή. Για αυτό πιστεύω ότι όταν στη ζωή μας είμαστε καλά και μπορούμε να βοηθάμε, πρέπει να το κάνουμε. Ο τρόπος για να συμμετέχεις στην “Ηλιαχτίδα” είναι πολύ απλός, μπαίνοντας στην ιστοσελίδα της και στέλνοντας με meil τα στοιχεία σου.Μετά περιμένεις απάντηση από τους υπεύθυνους της ομάδας.Οι μόνη προϋπόθεση που χρειάζεται για να συμμετέχεις είναι να έχεις όρεξη και να αγαπάς τα παιδιά..”.

Του ζητάμε μια αναφορά για τα παιδιά της Εστίας, τα παιδιά του πολέμου που τον θεωρούν ένα από τους δικούς τους ανθρώπους, άλλωστε και ο ίδιος διατηρεί σχέσεις με παιδιά ακόμα και όταν φεύγουν από το χωριό για άλλους προορισμούς. Ο ίδιος μιλάει με αγάπη για αυτά τα παιδιά και τονίζει:

“Θεωρώ ότι με τη δουλειά που έχω στο Κέντρο Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανήλικων στα Ανώγεια είμαι τυχερός, γιατί έχει να κάνει με παιδιά πάλι.Είναι δουλειά, αλλά μαθαίνεις πολλά πράγματα που ίσως δεν τα φαντάζεται κανείς.Μαθαίνεις τις δυσκολίες που αυτά τα παιδιά έχουν περάσει στην ζωή τους και εκτιμάς ο ίδιος αυτά που έχεις. Γιατί ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη θέση. Έχω πολλούς φίλους όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω εδώ και διατηρώ  ακόμα με πολλά παιδιά που έχουν φύγει από τα Ανώγεια επαφή..”

Του ζητάμε να κλείσει ο ίδιος αυτή τη συζήτηση με ένα δικό του προσωπικό μήνυμα σε όσους διαβάσουν αυτό το κείμενο και με απλά λόγια μας δείχνει το δικό του μονοπάτι εθελοντισμού που χωράει πολλούς ακόμα να το ακολουθήσουν τονίζοντας:

“Αντί να πάμε για ένα καφέ το οποίο γίνεται κάθε μέρα, ας κάνουμε κάτι πιο χρήσιμο στην ζωή μας. Έστω και μια μικρή βοήθεια θα ήταν αρκετή. Ο τρόπος υπάρχει, το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη και σεβασμός στον συνάνθρωπο μας..”καταλήγει ο Στέφανος Δραμουντάνης.

Αυτός είναι ο Στέφανος Δραμουντάνης και αυτά είναι τα Ανώγεια που αγαπάμε, τα Ανώγεια που όπως παλιά ήταν ένα καταφύγιο για κάθε άνθρωπο που ζητούσε βοήθεια, που είχε ανάγκη. Τα Ανώγεια που έχουν το ανθρώπινο δυναμικό για να ανέβουν ακόμα ψηλότερα σε επίπεδο πολιτισμού και ιστορίας. Με νέα παιδιά που απλά θέλουν ένα μικρό κίνητρο, μια μικρή σπίθα που μπορεί να γίνει “πυρκαγιά” προσφοράς και αγάπης.Ευχόμαστε στον Στέφανο να έχει υγεία και δύναμη να συνεχίσει τον δικό του αγώνα από το μετερίζι που επέλεξε, και στους γονείς του Βασίλη και Θεονύμφη να είναι καλά και πάντα περήφανοι για τον γιο τους.

πηγή:creteplus

8 καλοκαιρινές μαντινάδες που θα σας κουζουλάνουν!!

Για ρίξε μια ματιά σύντεκνε…

«Στην κάψα του καλοκαιριού σαν το νερό σε πίνω, και βγάζει ο κήπος τση καρδιάς ανθούς και σου τσι δίνω.»

«Το καλοκαίρι έρχεται, έρχουνται και οι ξένοι η Κρήτη στο κατώφλι τζη τουρίστες ανημένει.»

«Το καλοκαίρι οι καρδιές πάνε διακοπές, μα τον χειμώνα επιστρέφουν στις χαμένες αγκαλιές.»


«Το καλοκαίρι σ’ αγαπώ χειμώνα με τρεζένεις, άνοιξη και φθινόπωρο το νου μου τονε παίρνεις.»

«Ο ήλιος τζάμι δεν τρυπά μόνο τη γης μαραίνει, κι απ’ αγαπά μελαχροινή φίλημα δεν χορταίνει.»


«Στη κάψα του καλοκαιριού στο σταύρωμα τση μέρας, το γέλιο σου κρυγιό νερό και δροσερός αέρας.»


«Kατακαλόκαιρο παντού κι ο τζίτζικας στη πέτρα, τουρίστες πάνω στο νησί. χιλιάδες είναι, μέτρα…»



«Παντού τα βράδια ο χαμός, ταβέρνες, φασαρίες, το κτίριο του ΟΗΕ , θυμίζουν οι πλατείες.»

πηγή:daynight

Η Κρήτη το βράδυ μέσα απο ενα...F16! (βίντεο)

Δείτε τι βλέπουν οι πιλότοι μας στις νυκτερινές πτήσεις των F16 Block 52 πάνω απο την Κρήτη.

Ενα βίντεο που προκαλεί...ρίγος δείχνει δυο F16 της 115 ΠΜ να πετούν δίπλα-δίπλα το βράδυ πάνω απο την Κρήτη.

Ο πίλοτος του ενος, απο τα δυο F16, απαθανάτισε με ενα βίντεο την ομορφιά της Κρήτης όπως μονο αυτοί μπορούν να τη δούν.
πηγή:flashnews